Tussen 1922 en 1929 vond een grondge restauratie van zowel interieur als exterieur plaats, waarbij de toren voorzien werd van een piramidedak. Aan het einde van WOII raakte de kerk aanzienlijk beschadigd door oorlogshandelingen. Tussen 1953 en 1955 werd het gebouw opnieuw opgeknapt, waarbij een muur middenin de kerk de afsluiting van het koor verving.
In de loop van de jaren werd de kerk nogal eens door bliksem, storm en overstroming getroffen, maar steeds vond restauratie plaats. Rond 1775 werden hierbij natuurstenen versieringen aan de buitenkant van de kerk aangebracht in een eenvoudige rococo-stijl. In 1878 verschenen bijgebouwen tegen de kerkmuren, zoals stallen naast de toren.
De 80-jarige oorlog bracht veel schade toe en het duurde tot het begin van de 17° eeuw voordat het gebouw weer min of meer in oude luister was hersteld. Het interieur was onder invloed van de Reformatie ontdaan van katholieke luister en het koor werd door middel van een muur afgesloten.
In 1502 besloten de Heemraden van Raamsdonk de kerk grondig te verbouwen. Ze vervingen de eenbeukige romaanse pseudo-basiliek door een driebeukig gebouw in laat-gotische stijl. Zo ontstond de omtrek van de huidige kerk.
De kerk doorstond de Elisabethsvloed van 1421. Vanaf de eerste Lambertuskerk is de kerkvloer in fasen zo'n 2'/z meter opgehoogd om droge voeten to houden. Rond 1450 bouwde men een nieuw koor en twee zijtransepten. De Herenkapel werd dichtgemetseld en er bleef een soort archiefruimte of 'schatkamer' in gebruik.
Aan het bakstenen kerkje werd een kerktoren gebouwd, die er nu nog grotendeels staat. In deze toren was op de eerste verdieping een zogenaamde Herenkapel: een kapel met een spitsboogvormige opening naar het schip van de kerk
De tweede Lambertuskerk werd rond of net voor 1300 gebouwd in baksteen. Muurrestanten zijn onder de huidige kerk teruggevonden. Het schip was ongeveer 10 meter breed en 25 meter lang. Het koor was vierkant met misschien een ronde uitbouw. De kerk had geen toren.
De voet van de doopvont, gevonden net buiten de huidige lambertuskerk, is een tastbaar bewijs van het bestaan van een kerk in Raamsdonk in deze vroege periode. De doopvont is gemaakt van Namens natuursteen en komt vanaf 1150 in het stroomgebied van de Maas voor. Van de eerste kerk is, behalve wat natuurstenen resten, niets gevonden. We weten dus niet hoe groot hij is geweest en waar hij precies heeft gestaan.
